کد مطلب:19331 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

19- اگر مطلوب حقيقي انسان، مقام قرب الهي است و در اثر رسيدن به آن به عاليترين و پايدارترين لذتها نايل ميشود چگونه بيشتر مردم در صدد يافتن آن نيستند با اينكه همگي بالفطره خواستار لذت و سعادت خويشتنند.

در پاسخ اين سؤال بايد گفت: تلاش انسان براي رسيدن به كمال و سعادت حقيقي و نايل شدن به لذت آن، منوط به شناختن و تصديق به لذيذ بودن آن است. و چون اكثريت انسانها، هدف اصلي آفرينش و كمال حقيقي خويش را چنان كه بايد و شايد، نميشناسند و لذت رسيدن به آن را نچشيدهاند، در صدد يافتن و رسيدن به آن بر نميآيند؛ ولي كمالات مادي و دنيوي را ميشناسند و لذت رسيدن به آنها را درك ميكنند و به همين علت، تمام نيروهاي خود را صرف رسيدن به آنها ميكنند. گر چه ميان مردم در انتخاب كالاهاي دنيا و شؤون آن اختلافهايي وجود دارد و هر كسي طبق درك و تشخيص خود، دستهاي از آنها را مهمتر و ارزندهتر يا كمهزينهتر و آسانيابتر ميداند و عمدة كوشش خود را در راه رسيدن به آن مبذول ميدارد.
شناخت كمال حقيقي، گرچه داراي ماية فطري است، ولي در اكثريت مردم، خود به خود، به سر حد آگاهي و هوشياري كافي نميرسد و نياز به راهنمايي و تربيت صحيح دارد.
از اين رو، يكي از بزرگترين وظايف انبيا(ع)بيدار كردن همين شعور ناآگاهانة فطري و به يادآوردن پيمان فراموش شدة الهي است.
لِيَسْتَأدُوهُمْ مِيثَاقَ فِطْرَتِهِ وَ يُذَكِّرُوهُمْ مَنْسِيَّ نِعْمَتِهِ.
و اين مسئوليت بزرگ، در اين زمان، به عهدة كساني است كه راه انبيا را به خوبي شناختهاند و قدرت شناساندن آن را به ديگران دارند تا دورافتادگان از راه سعادت را به راه آورند و ايشان را به مطلوب فطري خويش آشنا سازند
.

---

خودشناسي براي خودسازي
استاد محمد تقي مصباح يزدي